Van de Cauter was me komen halen en we reden samen naar het
gemeentehuis is was woedend. Toen we in het gemeentehuis aankwamen zag ik
Robert, de knecht van de barones, zitten. Robert zag grauw toen hij voor Van de
Cauter werd neergeduwd. De reden dat Robert werd ondervraagd was omdat hij
Julien de Wever kende, maar hij had dit voor ons verzwegen. Julien was de neef
van Robert. Al snel bleek dat Robert en Julien een goede band hadden, maar
Robert wou of kon ons niks vertellen over de moord op Julien daardoor werd Van
de Cauter woest.
De volgende dag gingen we naar het huis van de barones, om
Robert verder te ondervragen. Maar Robert was nergens te bespeuren, niemand van
het personeel wist waar hij was. Toen eindelijk de barones te voorschijn kwam,
vertelde ze ons dat Robert een dag vrij had genomen voor de boerderij te
bezoeken waar Julien werkte. Daarom besloten we om naar de beorderij te gaan.
Daar vonden we Robert stomdronken op het bed van Julien. Hij kraamde allemaal onzin
uit, hij zei ook dat hij op het doodsbed van Julien had moeten liggen.
Uiteindelijk voerde ik de stomdronken Robert naar huis.
Ik zag de spieren op haar blote armen toen ze het deeg
uitrolde. Ze vouwde het dicht, rolde het uit, vouwde het dicht en rolde het
weer uit. Terwijl ze bezig was met de deeg en koffie zetten, begon ik enkele
vragen te stellen over Julien. Thérèse vertelde me dat Louise nog steeds hele
dagen door aan het wenen was, waardoor ze achter raakt met het werk.
Toen ik eindelijk thuis was kon ik eventjes praten met
Maurice terwijl we een gebakje van patesserie De Meulenmeester opaten. Het
gesprek draaide ook uit naar het onderwerp “Julien De Wever”. Maurice vertelde
me dat je hem vaak zag bij de hoeren en daardoor besloot ik om een van de volgende dagen daar eens een
kijkje te gaan nemen.
De eerste keer dat ik Le Bijou was binnengestapt was, was ik
letterlijk achteruitgedeinsd. Ik moest daar zijn omdat een van de vrouwen
zwanger was en ze had in haar zevende maand een miskraam gekregen. Ze wou me
niks vertellen over De Wever omdat ze zwijgplicht heeft net als dokters
vertelde ze me. Ze vertelde me juist dat Julien zich na een tijdje beprekte
over één meisje die later zwanger bleek te zijn.
Nu heb ik enkel vragen voor jou over je blog. Is het een bewuste keuze dat je enkel vanuit één van de twee hoofdpersonages je blog hebt geschreven? Zo zou ik het wel interessanter gevonden hebben mocht je de relatie tussen Alexander en Sara in je blog verwerkt hebben. Alexander heeft namelijk een andere kijk op de gebeurtenissen waardoor je een andere kijk krijgt op de gang van zaken. Nu blijft Alexander een beetje links liggen in je blog wat misschien voor sommige lezers wordt ervaren als een gemiste kans. Qua schrijfstijl is je blog zoals je eerst blogbericht zeer mooi verwoord. Net zoals de proloog, zijn er enkel bladzijden waarin een vrouwelijke personage vertelt over een bepaalde passage in het boek. Ik zie dat je gefocust bent om enkel vanuit Sara haar standpunt de blog verder af te werken en daardoor hier niets over zegt. Dat snap ik wel want dat is ook vrij moeilijk te combineren. In deze korte episode wordt niemand bij naam genoemd want de spanning verder positief bevorderd. De schrijfstijl van Johanna Spaey vind ik om bepaalde momenten nogal overvloedig extraordinair en seksueel getint want voor mij niet echt een meerwaarde geeft aan het verhaal. Deze stijl had ik al eerder opgemerkt in een vorige boek dat ik van haar heb gelezen.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenIk heb er bewust voor gekozen om enkel vanuit het standpunt van Sara te schrijven. Als je ook vanuit Alexander zijn standpunt schrijft, wordt er veel afgedwaald naar enkel de relatie tussen hem en Sara. Dat de relatie tussen Alexander en Sara nu verwaarloosd is, daar heb je gelijk in. Ook is het niet gemakkelijk om de twee personages te combineren op deze blog, aangezien we maar vijf blogs moesten schrijven.
VerwijderenDe schrijfstijl van Johanna wordt inderdaad zeer seksueel getint, maar dat is vooral in de passages vanuit Alexander zijn standpunt.
Alexander schreef meer over het verleden en gaf ook een andere kijk op de gebeurtenissen. Persoonlijk zou ik voor dit boek ook eerder voor slechts één personage kiezen, om zo de vaste visie op het verhaal te houden. Ik heb in mijn blog wel gekozen om vanuit twee personages te schrijven. Dit was louter omdat dit via één personage niet mogelijk zou geweest zijn om een volledige blog te maken. Hierbij was het boek als het ware in twee gedeeld en was elke personage een deel toegewezen.
Verwijderen